De deur viel dicht achter hen. Geen woorden meer. Alleen hijgen, handen, kleren die haastig van het lijf gescheurd werden.

Lars draaide haar met een ruk om, drukte haar tegen de muur. Zijn vingers grepen haar haren, trokken haar hoofd naar achteren, zijn mond sloot zich hongerig op de hare. Zijn tong drong binnen als een bevel, niet als een verzoek. Ze opende zich — voor alles.

Hij liet haar zakken op haar knieën, en zij ging zonder aarzeling. Zijn pik was al keihard, glimmend, pulserend. Ze pakte hem stevig vast, keek omhoog terwijl ze haar lippen eromheen sloot.

“Laat me je kut nog op mijn pik proeven,” zei hij hees.

Ze nam hem diep in haar mond. Haar keel ontspande, haar lippen strak om hem heen. Ze duwde door, tot haar ogen waterden en hij tegen haar keelrand duwde. Hij hield haar hoofd vast, gaf langzaam zijn heupen mee.

“Goed zo… vieze slet.”

Ze kreunde, met zijn lul diep in haar keel. Haar hand zat op zijn ballen, warm, masserend. Zijn andere hand duwde haar dieper — langzaam, beheerst.

Toen trok hij zich terug.

“Op handen en knieën. Nu.”

Ze gehoorzaamde onmiddellijk. Haar kut glom, opengesperd, druppelend van opwinding. Hij duwde zonder waarschuwing zijn pik weer in haar — diep, rauw, ritmisch.

Elke stoot klapte tegen haar billen. Zegenduw na zegenduw.

“Zeg me van wie je bent.”

“Van jou,” kreunde ze. “Alleen van jou…”

Hij stopte plots. Spuugde op haar kont, duwde zijn duim tegen haar anus.

Ze verstijfde even — maar dan ontspande ze. Ze wilde dit. Alles.

Zijn duim ging erin. Toen zijn vinger.

Toen trok hij zijn lul uit haar kut.

“Hou je kut open.”

Ze strekte haar benen, spreidde zichzelf. Hij richtte zich op haar achterste — en duwde.

Langzaam.

Stevig.

En hij gleed erin.

Ze gilde. Niet van pijn. Van verlangen. Hij vulde haar kont volledig. Groot, warm, drukkend.

“Zo strak… je wilde dit, hè?”

“Ja…”

Hij bewoog nu — diep in haar kont, zijn vingers op haar clit.

Haar kut drupte van pure hitte, leeg en kloppend.

Hij boog zich over haar heen, zijn lippen aan haar oor.

“Ik wil dat je klaarkomt terwijl je kont gevuld is.”

Zijn vinger gleed in haar kut, tegelijk met zijn pik in haar kont.

Dubbel gevuld. Dubbel bezeten.

Ze kwam met een schreeuw — een lijf dat schokte, spieren die samenknepen, sappen die over haar dijen liepen.

Hij volgde vlak daarna — diep in haar kont, zijn zaad spuitend, met een rauwe grom.

Ze zakte door haar armen, haar hele lijf trillend. Gevuld. Gebroken. Gelukkig.

Janneke lag nog na te hijgen op het bed. Lars stond al op, trok zijn overhemd nonchalant aan, keek op zijn telefoon. Terwijl zij haar benen langzaam bij elkaar bracht, voelde ze nog hoe haar kont dof en zwaar aanvoelde — gevuld, gevoelig, leeg en tegelijk vol.

Ze keek op toen ze een zacht klikje hoorde.

Lars stond bij het voeteneinde. Zijn telefoon in zijn hand.

Ze fronste.

“Wat deed je?”

Hij glimlachte achteloos.

“Een herinnering. Voor later.”

Haar ogen sperden zich open.

“Je hebt een foto gemaakt?”

“Ach… niks gezicht. Alleen je billen. Je kut die openstaat. M’n zaad dat eruit loopt. Kunst, bijna.”

Ze wilde protesteren. Maar ze wist het: ze had hem geen moment gestopt. En ergens, diep vanbinnen, trilde er iets opwindends in haar buik — dat hij haar zo bezat, zo vastlegde, zonder schaamte.

Toen ze de kamer verliet, kleedde ze zich stilletjes aan, zonder afscheid.

Een Bericht

Maarten zat op het punt zijn koffer te sluiten toen zijn telefoon een melding gaf. Eén onbekend nummer. Eén afbeelding.

Hij opende het.

Het duurde een seconde voor het tot hem doordrong. De benen die hij herkende. De huid. De contouren van haar lijf. En vooral: de zichtbare straal van zaad, druipend uit haar opengesperde kut en anus.

Zijn gezicht werd wit. Zijn adem stokte.

Die klootzak.

Hij wist wie het had gestuurd. Hij wist het zéker.

De Confrontatie

Hij vond Lars in de lobby, vlak bij de uitgang.

“Lars,” zei Maarten, luid en vastbesloten.

Lars draaide zich kalm om. Zijn ogen glinsterden al.

“Ah. Heb je het cadeautje ontvangen?”

Maarten liep op hem af. Zonder te versnellen. Maar met woede die om hem heen hing als een storm.

“Wat jij gedaan hebt…”

“Was precies wat zij wilde,” onderbrak Lars. “Je kunt me haten. Maar ze kwam drie keer op m’n pik. Eén keer op m’n tong. En jankte toen ik haar kont nam.”

Maarten’s vuist knalde tegen zijn kaak.

Lars wankelde achteruit. Maar viel niet.

Hij likte wat bloed van zijn lip.

“Dat zit diep, hè? Dat je haar verloren hebt… aan iemand die haar nam zoals jij nooit kon?”

“Je denkt dat je gewonnen hebt?” siste Maarten.

“Ik wéét het.”

Maarten’s ademhaling ging snel. Hij draaide zich om en liep weg. Zijn vuist deed pijn, maar dat was niks vergeleken met wat er in hem brandde.

De rit naar huis was stil. Te stil.

Maarten had geen woord meer gezegd sinds het incident in de lobby. Hij reed strak vooruit, zijn knokkels wit op het stuur. Janneke zat naast hem, met haar armen over elkaar en haar blik op het raam.

De lucht was grijs. Drukkend.

Thuis aangekomen ging hij zonder iets te zeggen naar boven. De slaapkamerdeur sloeg dicht.

Janneke bleef in de hal staan. Haar tas half open. Haar benen nog altijd loom. Haar binnenste — gevoelig, leeg, herinnerend.

Ze wist dat het niet voorbij was. Niet voor hem.

Maar vooral niet voor haar.

Later die avond – De App

Een simpel bericht.

Geen naam. Alleen:

“Kom. Laatste keer. Dan verdwijn ik.”

Locatie: parkeerplaats bij het industrieterrein. Auto met geblindeerde ruiten. 22:30. Alleen jij.”

Ze staarde naar het scherm. Haar keel werd droog.

Haar hart sloeg sneller.

Laatste keer.

De Keuze

Ze reed erheen zonder muziek. Elke meter voelde alsof ze iets achterliet. Of opgaf.

De auto stond daar al. Zwart. Discreet. De lichten uit.

Ze stapte in. Hij zat op de bestuurdersstoel.

Zonder woorden keek hij haar aan.

Hij reikte naar achteren, haalde iets uit het handschoenenkastje. Een USB-stick.

“Hier staat alles op,” zei hij. “De foto. De video. De audio.”

Haar ogen sperden zich open.

“Je hebt—”

“—alles. Je gegil. Je kreunen. Je smeekbedes. Alles.”

Haar adem stokte.

Hij hield de stick omhoog.

“Je krijgt dit. Gedeletet. Voorgoed. Geen sporen. Geen kopieën. Maar…”

Hij draaide zich naar haar toe.

“Alleen als jij mij nu kiest. Eén laatste keer. Vrijwillig. Alles geven. Hier. Nu.”

Ze slikte.

Ze dacht aan Maarten. Aan zijn gezicht. Zijn vuist. Zijn zwijgen.

Ze dacht aan Lars. Aan de manier waarop hij haar nam. Zag. Gevoeld had.

Langzaam… heel langzaam…

schoof ze haar jas van haar schouders.

De binnenkant van de auto was donker, ruikend naar leer en mannelijkheid. De ramen beslagen van hun adem. Buiten: niets dan stilte en nat asfalt.

Janneke schoof haar jas langzaam van haar schouders, haar blik strak op de USB-stick in Lars' hand. Ze wist wat dit was. Geen transactie. Geen chantage. Maar een keiharde keuze.

En ze koos. Hem.

“Laat me voelen dat ik niet meer van mezelf ben,” fluisterde ze.

Lars klikte het knopje van zijn stoel, schoof naar achteren.

“Kom zitten,” zei hij, zijn hand op zijn dij.

Ze klom op hem — haar rok omhoog, geen slipje. Haar kut al nat van haar eigen beslissing. Ze pakte zijn pik, leidde hem naar binnen, en liet zich langzaam zakken.

Lang. Diep.

Hij vulde haar in één glijdende beweging. Warm. Groot. Perfect.

Ze begon te bewegen — langzaam eerst, haar handen op zijn borst. Zijn handen gleden onder haar blouse, rukten haar bh op, en kneedden haar borsten ruw. Zijn mond vond haar tepels, beet erin, zoog hard.

Ze duwde haar heupen naar voren, harder, sneller, haar ademhaling brak.

Zijn handen grepen haar billen, tilde haar op, liet haar weer zakken — een ritme zo rauw en intens dat haar hele lichaam sidderde.

“Je kut is van mij,” gromde hij.

“Alles is van jou,” hijgde ze.

Hij tilde haar plots op, draaide haar om, duwde haar voorover over de middenconsole. Haar wangen tegen het dashboard. Haar kont omhoog.

Hij gleed opnieuw in haar — deze keer van achteren.

Elke stoot vulde haar dieper dan ze aankon. De auto schudde licht op zijn vering.

Ze gilde het uit, haar stem dof tegen de ruit.

Toen spuugde hij op haar kont, duwde zijn duim in haar anus —

en vervolgens z’n hele lul ernaast, langzaam, duwend…

tot ze beide gaten gevuld voelde.

Haar hoofd tolde. Haar lichaam schreeuwde.

“Harder,” fluisterde ze. “Laat me verdwijnen.”

En hij deed.

Ruw. Alles innemend. Alles vullend.

Ze klaarkwam trillend, kreunend, de ramen bedampt, haar hele lijf in overgave.

Hij volgde haar — spoot diep in haar kont, zijn handen in haar haren, zijn lichaam tegen haar rug.

Langzaam trok hij zich terug. Ze bleef hangen over de middenconsole. Hijgend. Gebroken. Vol.

Hij gaf haar de USB-stick.

Geen woorden. Geen afscheid.

Ze kleedde zich zwijgend aan. En stapte uit.