Week 2:

De eerste portfolio-shoot van JANNA.

“Ik denk dat je nog tijd hebt voor één van de dames. Je mag Janna meenemen. Ze heeft een beetje last van blaren door de hakken. Waarschijnlijk niet echt goed ingelopen. Dan heeft ze wat rust als je haar zonder schoenen laat poseren. Hoe is het tot nu toe gegaan, ik ben best benieuwd naar de resultaten”, vroeg ze nieuwsgierig.

“Nou lieverd, je zult versteld staan over wat ik vandaag gefotografeerd heb. Straks als de meiden weg zijn zal ik je wel wat laten zien. Bereid je maar voor dat je daarna nog niet naar huis kan, want ik zal jou niet alleen van de jeuk aan je kutje moeten afhelpen, maar jij zult ook aan de bak moeten om bij mij de opgebouwde spanning een stuk verdraagzamer te maken”, zei ik en wist dat ik met mijn belofte, de lieve Karla al een nat kutje bezorgde.

Nadat Karla, Janna had duidelijk gemaakt dat het haar beurt was voor haar eerste shoot, schopte ze haar hakken uit en kwam ze met een glimlach naar me toe.

“Die hakken zijn moordend, ik heb er gewoon blaren van”, zei ze en terwijl we naar de fotoshoot ruimte liepen, vroeg ze meteen wat ik met haar van plan was.

“Als eerste wil ik je vragen drie outfits uit te kiezen uit de zwarte kast in de kleedkamer.”

Ze keek me vragend aan. Meteen legde ik uit dat elke opdracht soms heel onverwacht zou kunnen zijn. Dat een opdrachtgever een model bijvoorbeeld boekt voor een designerjurken-shoot en dat blijkt dan een vergissing te zijn en dat je dan ineens een lingerie-shoot moet gaan doen.

“Je eigen kleding gaan we nu dus niet gebruiken, alleen de drie door jou gekozen outfits uit de kast. Er hangen twintig verschillende hangers waarop een nummer staat. Zonder van tevoren te zien wat het is, moet je nu drie nummers kiezen uit de reeks 1 tot en met 20.

Deze outfits zullen misschien niet allemaal van jouw maat zijn, maar die moet je dan toch gaan gebruiken. Alleen wat op de bewuste hanger aanwezig is mag je gebruiken en niet gaan mixen met items van de andere hangers. Je zult dus creatief moeten zijn en door de outfit zelf zo te stylen tot een zo goed mogelijk geheel. De schoenen die erbij horen hoef je niet aan te doen in verband met je blaren. Snap je een beetje wat ik bedoel?”, vroeg ik.

Ze lachte een beetje en zei me het te snappen, echter was ze heel benieuwd wat ze allemaal in die kast zou kunnen tegenkomen. “Dus ik moet nu drie nummers zeggen en dan moet ik die outfits uit de kast halen. Oké, ugh… 3, 12 en 19”, zei ze.

“Mooi, dan mag je die drie outfits uit de kast gaan halen en er een uitkiezen waarmee we gaan beginnen”, en ik overhandigde haar de sleutel van de kast.

Een dik kwartier verstreek, alvorens ze gekleed in een versleten vale paarsgekleurde jeans met wijde pijpen, een rood foeilelijk bikinitopje en een roze gevlekte brede stropdas, terug de studio in kwam gelopen. De broek was haar dik drie maten te groot, maar passend gemaakt door de tailleband niet met de rits en knoop dicht te maken, maar door een knoop in de beide helften te leggen, die normaal gezien door de rits en knoop bij elkaar moesten komen.

Het bikinitopje had ze omgekeerd en het touwtje dat normaal onder haar borsten door zou moeten lopen om achter op haar rug met een strik te worden vastgezet, moest nu achter haar hals worden vastgeknoopt. Het originele hals touwtje was nu bevorderd om op de rug vast te worden gezet. Dit had tot gevolg dat de stoffen cupjes een beetje vreemd om haar kleine borstjes hingen te flodderen omdat deze ook niet echt van haar maat waren. De stropdas had ze verwerkt tot een hoofddoek door het brede gedeelte over haar voorhoofd te spannen en het langere uiteinde in een hoog opgezette vlecht mee gevlochten. Ondanks dat het een bij elkaar geraapt zooitje was waarbij de kleuren ontzettend vloekten, had ze er wat van proberen te maken.

“Kijk eens aan. Mooi Janna dat je een niet voor de hand liggende keuze hebt gemaakt. Deze outfit is één van de twintig willekeurig samengestelde creaties die eigenlijk nergens op slaan. En toch heb jij er iets van weten te maken. Je bent in ieder geval geslaagd voor je creatieve uitdaging. Ondanks dat je gedacht moet hebben: ”Wat moet ik met deze troep”, heb je het toch kunnen opbrengen om er wat van te maken en in deze outfit naar de set te komen. Ik kan me voorstellen dat jij je er niet echt een model in voelt, maar dat is nu ook juist de bedoeling. We gaan dan ook een heel onconventionele shoot doen. Ik heb zoals je ziet, twee houten pallets in het midden van de set gegooid waarop je mag gaan werken. Ik ga je vanuit een heel laag standpunt fotograferen met een 14 mm lens en dat gaat best een vreemd beeld opleveren. En dat is het eerste deel van je fotoshoot vandaag. De andere twee outfits ga je daarna moeten showen. Wat vind je daarvan?”, vroeg ik haar, wetende dat ze zich afvroeg of ik het serieus meende.

Even keek ze met een bedenkelijke blik aan en ik zag hoe dat ineens veranderde in een glimlach toen ze me liet weten het vreemd vond, maar dat ze het wel zag als een uitdaging.

“Dat is nu moedig van je. Je hebt de essentie van deze opdracht dan ook heel goed begrepen. Eerst alsof het normaalste zaak van de wereld is dat je een dergelijk outfit moet kiezen, nog zelf moet af stylen en er dan ook nog wat mee laten zien voor de lens. Menig model zou me voor gek verklaren, en toch zie jij kansen om mij te laten zien wat je kunt.

Weet je, eigenlijk doe ik dit om te zien of je sterk genoeg in je schoenen staat. Je bent de kleinste van de groep, en toch ben ik op mijn gevoel afgegaan en heb jou ook geselecteerd voor dit traject, in de hoop dat je me zou gaan verbazen.

Als ik eerlijk ben heb je dat nu al meer dan bewezen. Je laat je niet zo gemakkelijk uit het veld slaan. Wat mij betreft mag je terug de kleedkamer in en een outfit van jezelf gaan aantrekken voor je eerste deel van de shoot”, zei ik met een big smile.

“En als ik nu toch deze shoot wil doen zoals je het vertelde daarnet?”, klonk het serieus uit haar mond.

Ik keek haar met ongeloof aan want zij was de eerste die ooit deze uitdaging wilde aangaan om hem om hem ook echt tot het einde te volbrengen.

“Lieve Janna, ik sta er echt versteld van dat je dat wilt. Weet je het zeker?”, vroeg ik voor alle zekerheid, waarop ze naar de pallets liep en er bovenop ging klaarstaan.

“Kom maar op en zorg maar dat je me mooi in beeld vangt.”

Ik wisselde snel van lens, drukte de test knop op mijn trigger in om alle flitsers uit hun stand-by modus te halen en liet weten dat ik er klaar voor was.

“Muziek erbij? “, en zonder af te wachten zette ik een random ruig hardrock nummer op via Spotify en schroefde het volume op, zodat de groep aan de andere kant van de deur, zich moest gaan afvragen wat er bij mij gebeurde.

Ik wilde dat de andere meiden kwamen kijken en konden zien wat Janna ging doen.

Meteen ging ik door de knieën en schoof op mijn buik tot ongeveer een meter bij haar vandaan, en begon te fotograferen. Ze bracht de ene gave pose na de andere en ze was zo gefocust dat ze niet in de gaten had, dat het bikinitopje meer naast haar borstjes hing, in plaats van haar mooie kleine A-cupjes te bedekken. Inmiddels had de hele groep meiden zich langs de wand verzameld en stond met open mond te kijken naar wat er voor hen afspeelde en wat er op het scherm werd weergegeven.

De ene flits volgde snel op de andere en bijna elke plaat was raak, hoe vreemd het vertekende beeld en de combinatie met haar onbeschrijfelijk lelijke outfit ook was. Janna liet zien hoe je van iets onmogelijks toch iets moois kon maken.

Na een dikke vijftig opnames was ze uitgeblust en gaf aan het verder niet meer te weten.

Ik stond op en toen klonk er vanaf de kant een groot applaus van de andere meiden.

“Wow Janna, wat een actie, wat een krachtige foto’s en wat een ontzettend lelijke outfit heb je aan”, riep Karla nadat ze de muziek op stil had gezet. “Niet normaal!”

Ik draaide me naar de meiden toe voor enige uitleg.

“Lieve meiden, ik denk dat ik even moet uitleggen wat hier nu heeft plaats gevonden”, begon ik toen ik Janna naar me toe riep.

Na het hele verhaal verteld te hebben, liet ik de groep overnieuw de zojuist gemaakte foto’s op het grote scherm zien, wat toch wel wat verschillende reacties opriep.

“Janna heeft echt ballen getoond en is deze uitdaging bewust aangegaan, zelfs ondanks dat ik haar aangeboden had een outfit van zichzelf te mogen aantrekken. En zie wat ze ervan gebakken heeft. Vervormd en een beetje surrealistische fashion foto’s die en het Vogue magazine niet zou onderdoen van de rest van de inhoud. Top Janna, chapeau.”

Wederom klonk er een applausje en meteen stak ik mijn hand op om ze weer stil te krijgen.