Het was warm en broeirig die zaterdagmiddag toen ik het huis van mijn schoonouders binnenstapte. De oude boerderij rook naar stof en oud hout, een geur die paste bij het strenge, onvriendelijke karakter van pa, mijn schoonvader. Hij was ouderling in de gereformeerde kerk, een man met een scherpe tong en een nog scherpere blik, die mij, de ‘ongewenste’ katholieke schoondochter, nooit echt had geaccepteerd. Mijn huwelijk met zijn zoon was een bron van spanning, niet in de laatste plaats omdat we na jaren nog steeds geen kinderen hadden. Zijn zoon, mijn man, droeg die last in stilte, maar ik voelde de stille verwijten van mijn schoonvader elke keer dat ik hem zag.

Ik had niet aangekondigd dat ik zou komen. Ik wilde alleen een oude doos met familiefoto’s ophalen die mijn man aan ma had gevraagd. Mijn kleding was niet doordacht: een loshangend hemdje dat mijn borsten vrij liet, geen bh, en een dunne legging die weinig aan de verbeelding overliet en waarin de contouren van mijn slipje zich aftekende. Ik had er niet bij stilgestaan hoe ik eruitzag; het was warm, had hem niet thuis verwacht en ik wilde ook snel weer weg.

De woonkamer was stil, op het zachte tikken van een klok na. Ik zag hem zitten in zijn oude leunstoel, een tijdschrift in zijn handen. Maar iets klopte niet. Zijn ogen waren gefixeerd, niet op de pagina’s van het kerkblad dat hij vasthield, maar op iets wat erachter verborgen zat. Een glimp van felle kleuren en gewaagde poses trok mijn aandacht. Mijn adem stokte. Dit was geen kerklectuur. Dit was… iets anders. Iets wat een man als hij, met zijn preken over zonde en deugd, niet zou moeten hebben.

Ik schraapte mijn keel, en zijn hoofd schoot geschrokken en betrapt omhoog. Zijn ogen, eerst geschokt, vernauwden zich toen hij mij zag. “Wat doe jij hier?” snauwde hij, terwijl hij het tijdschrift dichtsloeg en op de tafel gooide. Maar het was te laat. Ik had het gezien.

“Ik… ik kom alleen iets ophalen, ma weet ervan,” stamelde ik, mijn wangen rood van ongemak. Ik voelde zijn blik over me heen glijden, en ineens was ik me pijnlijk bewust van mijn kleding. Mijn hemdje was iets opgeschoven, mijn buikje iets zichtbaar en de stof die zich over mijn borsten spande, mijn tepels vaag maar van de spanning steeds prominenter zichtbaar door de dunne stof. Ik sloeg mijn armen over mijn borst, maar dat leek zijn aandacht alleen maar te vergroten.

“Je loopt erbij als een zwerfster,” gromde hij, zijn stem laag en ruw. “Geen respect voor jezelf, of voor dit huis.” Zijn woorden waren scherp en vooral veroordelend, maar er was iets in zijn ogen – een glinstering die niet paste bij zijn gebruikelijke koude afkeuring. Het maakte me nerveus en bang, maar ook… nieuwsgierig.

“Ik wilde niet…” begon ik, maar hij stond op, zijn forse gestalte torende boven me uit. Hij was een grote man, grof gebouwd, met handen die eruitzagen alsof ze gemaakt waren om te werken, niet om te bidden. De spanning in de kamer was voelbaar, een vreemde mix van schaamte en iets anders, iets wat ik niet durfde te benoemen. Ik schrok toen ik de aftekening van zijn piemel door de stof van zijn broek zag. Lang, fors en tegen de binnenkant van zijn dijbeen aan. Hij had waarschijnlijk geen of heel los ondergoed aan.

“Je komt hier binnenstormen, zonder aankondiging, en dan verwacht je dat ik doe alsof alles normaal is?” Zijn stem was nu zachter, maar niet minder dreigend. Hij deed een stap dichterbij, en ik voelde mijn hart sneller kloppen. “Je bent een probleem, Anne. Altijd al geweest.”

Ik wilde iets zeggen, iets om de situatie te ontladen, maar mijn ogen vielen op het tijdschrift dat nog op tafel lag. De rand van een glanzende pagina stak eruit, een stille getuige van wat hij aan het doen was voordat ik binnenkwam. Ik wist dat ik moest vertrekken, maar iets hield me daar. Misschien was het de spanning, of misschien was het de behoefte om hem te confronteren met zijn eigen hypocrisie.

“En wat doe jij dan?” vroeg ik, mijn stem trilde maar ik hield brutaal zijn blik vast. “Is dat wat een ouderling hoort te doen? Achter je kerkblad… dat soort viezigheid lezen? Mag dat van de kerk? Weet ma dit ook?”

Zijn gezicht vertrok, en even dacht ik dat ik te ver was gegaan. Maar toen verscheen er een scheve grijns, een die mijn ruggengraat deed trillen. “De kerk,” zei hij, zijn stem nu bijna spottend, “heeft niets te maken met wat hier in mijn huis gebeurt.”

Zijn hand bewoog eindelijk, zijn vingers streken licht over de rand van mijn legging, een aanraking zo subtiel dat het bijna niet gebeurde, maar krachtig genoeg om een schok door mijn lichaam te sturen samen met zijn rauwe lach die mijn huid deed tintelen. “Je hebt lef, dat moet ik je nageven,” zei hij, terwijl hij nog een stap dichterbij kwam. “Maar je weet niet waar je aan begint, meisje. Dit is tussen jou en mij.”

De lucht tussen ons leek te knetteren. Ik voelde de hitte van zijn aanwezigheid, de ruwe energie van een man die gewend was zijn zin te krijgen. Mijn ademhaling werd oppervlakkig, en ik wist dat ik op het punt stond een grens over te gaan. Maar de vraag was: zou ik dat laten gebeuren?

Mijn schoonvader stond nu zo dichtbij dat ik de warmte van zijn lichaam kon voelen, zijn adem zwaar en onregelmatig. Zijn ogen, die altijd zo koud en veroordelend waren, hadden nu een andere glans – een hongerige, bijna gevaarlijke glinstering die me zowel nerveus als vreemd opgewonden maakte. Ik voelde mijn eigen ademhaling versnellen, mijn borstkas rijzend en dalend onder het dunne hemdje dat mijn borsten maar amper bedekte. De stof was iets verder opgeschoven, en ik wist dat de contouren van mijn lichaam duidelijk zichtbaar waren. Mijn legging, te dun voor deze situatie, het kleine slipje dat ik droeg, een dunne strook stof, voelde plotseling als een provocatie, en ik was me bewust van het smalle strookje schaamhaar dat ik zorgvuldig had laten staan.

“Je denkt dat je me kunt uitdagen, hè? Met jouw slettengedrag” gromde hij, zijn stem laag en schor, terwijl hij een stap dichterbij zette. Zijn aanwezigheid was overweldigend, zijn brede gestalte vulde de ruimte. Ik ving een glimp op van de contouren van zijn lichaam onder zijn versleten broek, zijn enorme pik die inmiddels een bult in z’n broek maakte – een man die, ondanks zijn leeftijd, een rauwe, fysieke kracht uitstraalde. Er was iets in de manier waarop hij bewoog, een ongepolijste energie die me deed huiveren.

“Ik… ik daag niemand uit,” maar mijn stem klonk zwak, bijna uitdagend tegen mijn wil. Ik sloeg mijn armen steviger over mijn borst, maar dat leek alleen maar zijn aandacht te vestigen op de strakke lijnen van mijn hemdje, dat nu half van mijn schouder gleed. “Ik wilde alleen die doos met foto’s ophalen. Jij bent degene die…” Ik knikte naar het tijdschrift op tafel, de glanzende rand van de verboden pagina’s nog steeds zichtbaar.

Zijn mond vertrok in een scheve grijns, een mengeling van woede en iets anders, iets duisterders. “Jij komt hier binnen, half naakt, en dan durf je mij aan te spreken, te veroordelen?” Hij deed nog een stap, en nu stond hij zo dichtbij dat ik achteruitdeinsde, mijn rug tegen de rand van de oude eettafel. “Je bent een wandelende verleiding, Anne. En je weet het.” En terwijl hij dat zei trok hij aan mijn hemdje zodat mijn ene borst en harde tepel bloot lagen. “Dit is wat je wilt hè zondige hoer! Je oude schoonvader verleiden omdat je thuis geen fatsoenlijke aandacht krijgt. Ik zal je leren! Slet!”

Mijn hart bonsde in mijn keel. Ik wilde hem tegenspreken, hem zeggen dat hij zijn mond moest houden, dat hij geen recht had om zo tegen me te praten. Maar er was iets in zijn stem, in de ruwe, dominante, ongefilterde manier waarop hij sprak, dat een vreemde hitte in me opwekte. Het was verkeerd, dat wist ik. Hij was mijn schoonvader, een man die me verachtte, een ouderling die zijn eigen regels overtrad. Maar de spanning tussen ons was onmiskenbaar, een elektrische lading die mijn huid deed gloeien.

“Misschien…” begon ik, mijn stem trilde, “misschien ben jij degene die het niet aankan.” Het was een gok, een provocatie die ik niet helemaal meende, maar de woorden waren eruit voor ik ze kon tegenhouden.

Zijn ogen vernauwden zich, en even dacht ik dat ik te ver was gegaan. Dat hij me zou slaan om mij te straffen.

Maar toen lachte hij weer, die rauwe, lage lach die mijn ruggengraat deed trillen. “Oh, meisje,” zei hij, terwijl hij zijn hand uitstak en een lok haar van mijn schouder veegde en daarbij mijn borst en tepel betaste. Zijn vingers waren ruw, eeltig, en de aanraking stuurde een schok door mijn lichaam. “Je hebt geen idee waar je om vraagt.” En hij trok vervolgens mijn hemdje omhoog zodat beide borsten en mijn buik ontbloot waren.

Ik voelde de tafel achter me, mijn handen grepen de rand vast om mezelf te stabiliseren. Mijn legging zat strak, en ik wist dat de dunne stof mijn slipje en de aftekening van mijn lichaam niet verborg. Zijn blik gleed omlaag, en ik zag hoe zijn adem even stokte. Het was een moment van stilte, een moment waarin alles leek te balanceren op het randje van iets gevaarlijks. Met een trage beweging pakte hij de randen van de legging vast en trok die in een soepele beweging omlaag. Mijn slipje hoorde ik scheuren en viel tussen m’n benen waardoor m’n kutje boor hem zichtbaar was. Mijn krachtige geur van opwinding en zweet prikkelden zowel zijn als mijn neus.

“Knielen Anne”, zijn broek openmakend. Zijn vale grijze versleten onderbroek verborg een enorme lul. Ik rook de opwinding van zijn pik door de stof. “Trek mijn onderbroek omlaag sletje. Dat is wat je wilt toch”, en ik deed wat hij me opdroeg. Z’n forse natte eikel rook sterk naar mannelijke opwinding. De geur van geilheid die ik thuis zo miste.

“Lik me”. Het was geen vraag en ruw duwde hij de kloppende kop tegen m’n mond. Ik walgde ervan maar wist dat ik niet terug kon. Terwijl z’n pik in m’n mond gleed en ik hem gehoorzaam pijpte voelde ik z’n ruwe vinger tegen m’n schaamlippen en vervolgens m’n dampende kut binnendringen. Ik kreunde door het pijpen heen, hapte even naar adem en voelde mijn kut lekken van lust. Hij begon me te vingeren en ik kwam sidderend en met een luide kreun klaar.

“Zo, zo, geil zondig snolletje, waar ben je nu met je brutale praatjes hè”, zei hij spottend en vervolgde nu wat meer dreigend, “draai je om hoer, met je kont naar me toe”. Hij stond achter me en ik voelde z’n kloppende pik tegen m’n natte openstaande schaamlippen aan, klaar om in me te glijden.

“Dat zal je leren ontuchtige meid”, en ik voelde z’n knots ineens een weg naar binnen banen. Een intens gevoel van opgevuld worden door z’n dikke, geaderde stuk neukvlees. Z’n warme hangende ballen tegen m’n onderlijf stotend.

“Maak me niet zwanger pa, …maak me geen kindje! Alsjeblieft doe me dat niet aan”, huilde ik bijna.

Hij leek het niet te willen horen maar neukte me woest in mijn natte grot. Een overweldigend gevoel van toenemende lust overviel me en ik begon het geiler en geiler te vinden. Elke realiteitszin sijpelde uit m’n verdorven gedachten en de kans zwanger te worden van pa maakten me gek genoeg geiler en heter van fout verlangen.

“Oh jaaa….! Neuk me met die grote geile pik van je pa. Geef me wat ik verdien….diep in mijn zondige kut”, ik kreeg als reactie een klap op mijn billen gevolgd door nog meer slaag. Een brandend gevoel. Een intens lekker en onderdanig gevoel. “Aaarghhh…..pomp m’n slettegleuf vol met jouw hete babymakertjes, neuk me een kindje pa! Geef me wat jouw zoon mij niet geven kan”, hijgde in hysterisch.

“Ik ga je kut volspuiten zondige slet”, kreunde hij en ik voelde z’n pik diep in me verkrampen tot ineens de ontlading diep in me voelbaar was. Dikke stralen zaad spoten in me en werden in slierten door zijn nog pompende lul uit mijn overgevoelige en zeiknatte misbruikte kut naar buiten geperst.

Hij stond op, trok z’n onderbroek recht en z’n broek weer omhoog.

“Ga weg, Anne,” zei hij plotseling, zijn stem ruw maar met een ondertoon van genegenheid. “Ga weg, voordat…” Hij maakte zijn zin niet af, maar zijn ogen vertelden genoeg. Hij draaide zich half om, alsof hij zich schaamde. Ik deed m’n gescheurde hemdje goed, trok m’n legging weer op met m’n kapot getrokken slipje ertussen en voelde het zaad in de stof druppen en een steeds groter wordende vlek maken. Met een beschaamd gevoel dat me ineens overviel trok ik de deur achter me dicht en fietste vertwijfeld naar huis. Spijt, schaamte, de ontucht met schoonvader, het bedriegen van mijn man. Ik barste in een emotionele huilbui uit. Vol berouw fietste ik verder. De tijd terugdraaien ging niet. Het ergste was dat hij me als een stuk oud vuil had weggestuurd. Ik voelde me vreselijk goedkoop. Een slet, dat was ik. En ik had het gevoel dat iedereen zo naar me keek terwijl ik snikkend naar huis fietste.

Ik had moeten luisteren. Ik had moeten vertrekken, de doos met foto’s vergeten en nooit meer terugkomen. Maar iets in mij – iets roekeloos, iets wat ik niet helemaal begreep – had me daar gehouden.

Thuis hoorde ik mijn telefoon trillen. Ik had een sms van hem;

“Je had weg moeten gaan toen het kon Anne. Je bent bewust de grens overgegaan en de consequenties raad ik je aan te aanvaarden. Geen woord hierover tegen niemand! Ik laat je weten wanneer je weer beschikbaar voor me moet zijn” was wat er in zijn bericht stond.

Wat had ik in vredesnaam gedaan vroeg ik me vertwijfeld af.