Ik sta midden in het hart van Maastricht, mijn geboortestad, omringd door duizenden mensen die allemaal één doel hebben: carnaval vieren. De lucht is gevuld met de geur van bier, friet en de klanken van carnavalsmuziek. Mijn vrienden en ik hebben al een paar dagen doorgehaald, en de alcohol stroomt rijkelijk. De nachten zijn kort, maar de energie voelt deze dagen als oneindig. Iedereen is verkleed, van kleurrijke clowns tot creatieve fantasiefiguren. Ik draag een piratenkostuum en ben onherkenbaar met pruik, schminck en een baard, maar het gaat niet alleen om de outfit – het gaat om de sfeer.

Op carnavalsmaandag besluit ik even alleen te gaan, me te laten meeslepen door de menigte. De pleinen zijn stampvol: Onze Lieve Vrouweplein, Amorsplein, Vrijthof – overal klinkt muziek en gelach. Ik loop langs een groepje meiden die als zeemeermin zijn verkleed als ik haar zie. Ze staat bij een kraam, haar blonde vlechtjes steken schattig onder haar Pippi Langkous-hoed vandaan. Haar blauwe ogen glinsteren ondeugend, en haar slanke lichaam is gehuld in een kort, rood jurkje met witte sokken. Ze ziet eruit alsof ze zo uit het boek is gestapt, maar dan een stuk sexyer.

Ik loop naar haar toe en tik haar op de schouder. “Hoi, Pippi,” zeg ik met een grijns. “Ben je je aap ook kwijt?”

Ze draait zich om, haar schattige lach verlicht haar gezicht. “Hoi! Nee, aap is ergens in de drukte verdwenen. En jij, kapitein? Waar is je bemanning?”

Ik haal mijn schouders op. “Ook kwijt. Misschien moeten we samen verder gaan?”

Ze knikt enthousiast. “Goed plan. Ik ben Merel, trouwens.”

“Mitch,” zeg ik, terwijl ik haar de hand schud. Haar hand is klein en zacht, en ik voel een vonk als onze huid elkaar raakt.

We lopen samen verder door de drukke straten. Merel leidt de weg, haar energie is aanstekelijk. Ze danst op de muziek, haar heupen wiegen op het ritme, en ik kan mijn ogen niet van haar afhouden. Haar borsten bewegen licht onder haar jurkje, en haar billen wiebelen op een manier die me meer dan alleen carnavalsgevoelens geeft.

Op het Onze Lieve Vrouwenplein stoppen we bij een liveartiest uit het balkon. De muziek is luid, en de menigte danst wild. Merel trekt me mee, haar lichaam tegen het mijne gedrukt. Ze beweegt sensueel, haar handen op mijn schouders, haar blik in de mijne. Ik voel haar borsten tegen mijn borstkas, en de warmte tussen ons groeit.

“Dit is leuk, hè?” schreeuwt ze boven de muziek uit, haar adem warm tegen mijn oor.

“Heel leuk,” antwoord ik, mijn handen glijden naar haar heupen. Ik trek haar dichterbij, en ze laat het toe, haar lichaam smelt tegen het mijne.

Uren gaan voorbij, en de drukte wordt alleen maar erger en de alcohol vloeit zoals het kan met carnaval. We worden tegen elkaar aan gedrukt, en ik sla mijn armen om Merel heen om haar vast te houden. Ze draait zich om, haar billen drukken tegen mijn kruis, en ik voel mijn pik hard worden. Ze glimlacht ondeugend, wetende wat ze doet.

“Dit is gezellig,” zegt ze, haar stem zacht en verleidelijk.

Ik buig me naar haar oor. “Te gezellig,” fluister ik, mijn lippen raken haar huid. Ze rilt, en ik voel haar natheid tegen mijn pik drukken.

Het spel begint. Merel staat met haar rug tegen mijn borst, en drukt haar billen naar achteren, wrijvend tegen mijn erectie. Ze wiegt haar billen heen en weer, en ik grijp haar heupen vast, helpend haar te bewegen. De menigte om ons heen is een waas, maar ik voel hier en daar een blik op ons gericht. We zijn een show, en ik ben de hoofdrolspeler.

“Je houdt ervan, hè?” fluistert ze, haar stem hees van opwinding.

“Heel erg,” grom ik, mijn handen glijden onder haar jurkje, over haar blote billen. Ze is zacht en warm, en ik kneed haar vlees, trek haar dichter tegen me aan.

Ze draait haar hoofd om, haar lippen vlak bij de mijne. “Doe meer,” zegt ze, haar ogen smekend.

Ik laat een hand onder haar jurkje glijden, naar voren, en vind haar slipje, al nat en plakkerig. Ze hijgt zachtjes als ik een vinger over haar kutje wrijf, haar clit zoekend. Ze is heet en nat, en ik glimlach, wetende dat ik haar opgewonden heb gemaakt in het midden van dit drukke plein.

“O, Mitch,” hijgt ze, haar hoofd tegen mijn schouder leunend.

Ik kus haar hals, mijn handen blijven bewegen. “Je bent zo nat, Merel,” fluister ik. “Iedereen kan het zien.”

Ze bijt op haar lip, haar ogen gesloten. “Ik kan niet stoppen,” zegt ze. “Het voelt te goed.”

Ik trek haar jurkje omhoog, onthullend haar blote billen voor de wereld. Mijn pik is nu hard tegen haar rug gedrukt, en ik wil haar zo graag nemen. Maar hier, in het openbaar, is het spel nog niet klaar.

“Draai je om,” beveel ik, mijn stem hees van verlangen.

Ze gehoorzaamt, haar ogen glinsterend van opwinding. Ik duw haar tegen mijn borst, haar billen nog steeds bloot, en kus haar lippen, nek, haar schouders, haar borsten. Mijn handen grijpen haar heupen, en ik wrijf mijn pik tegen haar aan, wensend dat ik haar kon penetren.

“Alsjeblieft,” hijgt ze. “Ik wil je voelen.”

Ik glimlach, wetende dat dit moment onvergetelijk zal zijn. “Binnenkort,” beloof ik. “Maar eerst...”

Ik duw haar tegen een muur, haar billen nog steeds bloot voor de menigte. Mijn handen glijden naar voren, naar haar kutje, en ik duw twee vingers naar binnen. Ze is strak en nat, en ze kreunt luid, haar hoofd tegen de muur leunend.

“O, fuck, Mitch,” kreunt ze. “Iedereen kan ons zien.”

“Dat is het idee,” zeg ik, mijn vingers pompend in haar natte warmte. “Je bent mijn show, Merel.”

Ze grijpt mijn schouders vast, haar nagels graven in mijn huid. “Harder,” beveelt ze. “Ik wil komen.”

Ik glimlach, wetende dat ik haar naar de rand breng. Mijn vingers bewegen sneller, dieper, en ik voel haar spieren aanspannen. Haar ademhaling wordt oppervlakkig, en dan, met een luide kreun, komt ze klaar. Haar lichaam schokt tegen het mijne, en ik voel haar sappen over mijn hand stromen.

“O, god,” hijgt ze, haar hoofd tegen de muur leunend. “Dat was... ongelooflijk.”

Ik trek mijn vingers terug, haar natheid glanzend in het licht. “Je bent ongelooflijk,” zeg ik, haar gezicht naar me toe draaiend.

Ze glimlacht, haar ogen stralend. “En jij bent nog niet klaar, hè?”

Ik grijns, mijn pik kloppend tegen mijn broek. “Nog lang niet.”

Ze pakt mijn hand, haar grip vastberaden. “Kom mee,” zegt ze. “Ik weet een plekje waar we verder kunnen gaan.”

Ik laat me door haar meevoeren, de menigte nog steeds om ons heen, maar onze wereld is nu klein en intiem. Merel leidt me door de straten, haar hand in de mijne, en ik weet dat deze nacht nog maar net is begonnen. De verleidelijkheid van het openbare, de opwinding van het onbekende – het is een spel dat we allebei willen spelen. En ik ben vastbesloten om het tot het einde toe te spelen.

Mocht dit een gewaardeerd verhaal zijn en jullie zin hebben in een vervolg, laat dan vooral weten in welke richting jullie willen dat dit gaat!