Hij keek me recht aan, zijn ogen vol bewondering en verlangen. “Katja,” zei hij met een grijns die duidelijk maakte dat hij genoot, “vandaag wil ik dat jij jezelf écht laat zien. Niet voorzichtig, maar als de kleine, geile vrouw die je bent. Geen terughoudendheid meer.”

Mijn hart bonsde in mijn borstkas, een mix van spanning en opwinding. Dat was wat ik wilde horen. Mijn blik werd ondeugend, mijn lippen krulden in een lichte, uitdagende glimlach.

“Dan ga je het me laten zien,” zei hij zacht, terwijl hij zijn handen over mijn heupen liet glijden, stevig en bezitterig. “Jij gaat me verleiden met iedere pose, elke blik, iedere beweging. Jij bent de slet van vandaag, en ik ben hier om het vast te leggen.”

Ik voelde hoe zijn vingers speels over mijn huid streelden, zijn aanrakingen vlijmscherp en tegelijk warm. Mijn benen kregen vanzelf een wijdere stand, mijn rug boog ik iets naar achteren, mijn borsten drukte ik trots naar voren.

“Zo,” fluisterde hij, terwijl zijn camera weer begon te klikken. “Dat is mijn meisje.”

Ik voelde zijn ogen over mijn lichaam branden terwijl ik posities aannam die ik normaal nooit zo brutaal zou durven. Mijn handen gleden over mijn dijen, ik trok mijn jurkje nog iets hoger en liet mijn heupen wiegen alsof ik op een podium stond. Af en toe schoof ik speels mijn stringetje opzij, zo subtiel mogelijk, maar genoeg om te weten dat hij het zag.

Hij kwam dichterbij, zijn handen vonden mijn taille, mijn borsten, terwijl hij me zacht in mijn nek kuste. Zijn adem verwarmde mijn huid, zijn woorden waren als een melodie die me nog meer deed verlangen.

“Je bent perfect,” zei hij. “Meer, Katja. Laat iedereen zien hoe graag jij dit wilt. Laat ze verlangen naar wat jij bent.”

Mijn blik werd uitdagender, mijn lichaam liet zich gaan. Ik was klein, geil, en vol overgave — precies zoals hij het wilde.

De fotograaf stond dichtbij, zijn blik scherp en vol bewondering. Elke keer als hij de camera richtte, leek het alsof hij niet alleen mijn afbeelding vastlegde, maar ook mijn verlangen, mijn kwetsbaarheid en mijn kracht tegelijk.

“Katja,” zei hij zacht, “het gaat niet alleen om hoe je eruitziet. Het gaat om het spel. Het spel tussen jou en mij. Voel het. Laat me zien wat je voelt.”

Langzaam liep ik naar hem toe, mijn bewegingen werden zachter, langzamer, vol belofte. Mijn handen vonden zijn armen, ik liet ze glijden, voelde de warmte van zijn huid onder mijn vingertoppen. Hij glimlachte en sloeg zijn armen om me heen.

“Dat is het,” fluisterde hij, terwijl hij mijn haar zacht achter mijn oor streek. “Laat je voelen, zonder woorden. Alleen met je lichaam.”

Ik voelde zijn adem op mijn hals, mijn hartslag versnelde. Mijn ogen zochten de zijne, verlangend, uitdagend, kwetsbaar. Ik boog me iets naar voren, mijn lippen raakten bijna de zijne, maar ik hield het moment vast.

De camera klikte, telkens weer. Elke foto een bewijs van dit stille, sensuele spel.

Hij leidde mijn handen naar zijn borst, liet me voelen hoe dicht hij bij me was. Ik liet me gaan in het moment, liet mijn lichaam spreken zonder een woord.

En tussen de klikken door, hield hij me stevig vast, alsof hij me beschermde en tegelijk wilde bezitten.

De fotograaf had een nieuwe, bijzondere setting bedacht: een kleine, sfeervolle ruimte vlakbij de studio, met zacht licht en een paar draperieën die de ruimte een intieme sfeer gaven. Hij wees naar een eenvoudige stoel en een paar linten die klaar lagen.

“Vandaag wil ik dat je speelt met het idee van overgave,” zei hij terwijl hij me uitnodigend aankeek. “Niet letterlijk, maar met je houding, je blik, je bewegingen. Vertrouw mij en geniet van het moment.”

Langzaam liet ik me op de stoel zakken, voelde de zachte linten rond mijn polsen. Ze waren niet om me vast te binden, maar meer om het gevoel van loslaten te versterken. Hij nam zijn camera en begon te fotograferen, steeds dichterbij komend, terwijl hij me met zachte woorden begeleidde.

“Laat jezelf zien, Katja. Niet alleen met je lichaam, maar met je ziel. Vertrouw erop dat dit jouw moment is.”

Ik voelde hoe mijn ademhaling dieper werd, mijn blik werd zachter, meer onderdanig zonder bang te zijn. Zijn aanrakingen waren speels en lief, nooit opdringerig. Hij streek zacht over mijn armen, mijn schouders, alsof hij me beschermde.

Plots hoorde ik een deur open gaan. Een collega van hem kwam binnen, zijn blik direct op mij gericht. De fotograaf stelde hem kort voor: “Dit is Katja. Ze laat zich vandaag van haar meest open en speelse kant zien.”

De collega knikte bewonderend en bood zijn hulp aan om de lichtstanden aan te passen, terwijl ik me bleef overgeven aan het moment. De aanwezigheid van die extra blik maakte het alleen maar spannender.

Samen creëerden ze een sfeer waarin ik mijn grenzen opzocht zonder ze te overschrijden, een sensueel spel van vertrouwen, controle en loslaten.

De zachte linten voelden koel aan mijn polsen, een subtiele herinnering aan het spelen met grenzen, zonder die echt te overschrijden. De twee mannen stonden dichtbij, elk met een camera, hun ogen vol aandacht en bewondering.

Hij, de hoofd­fotograaf, fluisterde in mijn oor: “Laat jezelf helemaal los, Katja. Vertrouw op ons. We zijn hier om jou te laten stralen, op elke mogelijke manier.”

Ik voelde zijn hand zacht over mijn rug glijden, terwijl de collega voorzichtig de belichting bijstelde. De spanning was tastbaar, maar de sfeer was veilig, warm, en uitnodigend.

Langzaam bewoog ik mijn handen, liet ze over mijn lichaam glijden, mezelf betastend met een licht onderdanige blik. De hoofd­fotograaf gaf aanwijzingen: “Laat je vingertoppen traag over je hals gaan. Buig iets naar voren. Toon hoe je verlangt zonder woorden.”

Zijn hand gleed van mijn rug naar mijn schouder, en toen naar mijn bovenarm, zacht maar bezitterig. Ik ademde diep in, voelde mijn hele lijf tintelen van de aandacht en het vertrouwen.

De collega maakte een paar foto’s, en toen stapte hij iets dichterbij, zijn hand streelde voorzichtig mijn knie. Mijn adem stokte even, maar ik liet het toe. Dit was mijn moment, mijn spel.

Met elke klik van de camera’s groeide mijn vertrouwen, mijn overgave, mijn verlangen om te tonen hoe diep en speels ik kon gaan.

Ze genoten zichtbaar van mijn uitstraling, mijn kwetsbaarheid en tegelijk mijn kracht. “Je bent prachtig,” zei de hoofd­fotograaf zacht. “Meer dan perfect.”

lke klik van de camera voelde als een hartslag, die steeds sneller ging in mijn lichaam. De linten om mijn polsen waren geen beperking, maar een symbool van vertrouwen. Vertrouwen dat ik hier alles kon laten zien, zonder oordeel, vol overgave.

De hoofd­fotograaf fluisterde aanwijzingen, zijn stem zacht en bezwerend: “Voel het, Katja. Laat je lichaam spreken. Laat zien hoe je verlangt, zonder te spreken.”

Ik voelde zijn hand weer langs mijn arm glijden, dit keer iets steviger, als een stille uitnodiging om mezelf te laten gaan. Mijn ademhaling werd dieper, mijn blik veranderde — van onzeker naar vol vertrouwen en verlangen.

De collega stond naast hem, zijn ogen gefascineerd op mij gericht. Hij raakte voorzichtig mijn been aan, een streling die de spanning alleen maar deed toenemen. Mijn lichaam reageerde, warm en sensitief, klaar om het spel volledig te spelen.

Langzaam liet ik mijn handen glijden over mijn hals, borst, en dan naar beneden. Mijn vingers speelden met het stof van mijn jurkje, terwijl ik mijn rug boog en mijn lippen lichtjes op elkaar klemde.

“Meer, Katja,” moedigde hij aan. “Wees niet bang om te laten zien dat je geniet. Je bent hier voor jezelf, voor ons, voor het moment.”

Ik voelde de macht van mijn eigen overgave. Hier, in deze ruimte, met deze mannen die mijn grenzen respecteerden maar ook uitdaagden, voelde ik me krachtig én kwetsbaar tegelijk.

En met elke pose, elke aanraking, elke blik, liet ik een stukje van mezelf los — vol vertrouwen, sensueel en helemaal mezelf.

De middagfotoshoot was inmiddels veranderd in een intiem spel van blikken, aanrakingen en spannende poses. Ik voelde hoe ik steeds geiler werd en meer mijn onderdanige kant liet zien, hoe ik genoot van zijn aandacht en van het feit dat ik mezelf helemaal aan hem gaf. Zijn handen die over mijn huid gleden, zijn zachte woorden in mijn oor, maakten me tegelijkertijd kwetsbaar en onweerstaanbaar.

Toen de shoot afliep, keek hij me met een zachte, bijna verlangende blik aan. “Katja, je bent zoveel meer dan een model voor mij vandaag. Wil je misschien vanavond samen iets eten? Gewoon jij en ik, zonder camera’s, zonder poseerposes.”

Mijn hart maakte een sprongetje. Het voelde spannend, alsof hij me uitnodigde voor iets waar ik al lang van droomde, maar niet had durven hopen. “Ja… dat lijkt me leuk,” fluisterde ik, terwijl ik mijn te korte spijkerrokje en Marlies Dekkers-body nog eens over mijn huid voelde.

Hij haalde zijn hoerige nepbontjasje tevoorschijn, glimlachte ondeugend en zei: “Je mag het van mij lenen, dan straal je nog meer die verleidelijke kracht uit vanavond.”

Ik voelde me klein en gewaardeerd tegelijk. Voor het eerst die dag stond ik niet alleen als object, maar als iemand die hij echt wilde zien en leren kennen. Terwijl ik op mijn telefoon keek, belde ik mijn vriend. Mijn stem klonk net iets zachter dan normaal.

“Hey, ik ben wat later vanavond… we gaan misschien nog wat eten in Amsterdam. En… misschien kom ik vannacht niet meteen thuis, het hangt er vanaf hoe de avond loopt.”

Hij vroeg wie ik ging zien, maar ik liet het in het midden. Het was mijn geheim. En het voelde heerlijk om zo vrij en stout te zijn.

Toen ik ophing, keek ik hem aan en voelde ik die spanning tussen ons weer oplaaien. Iets wat die middag was begonnen, was nu iets wat ik hoopte te laten groeien. Met een ondeugende glimlach trok ik het jasje aan. De avond kon beginnen.